اشعار کوتاه بابا طاهر / مجموعه اشعار دوبیتی، تک بیتی و زیبای بابا طاهر عریان

اشعار کوتاه بابا طاهر  را در روزنو بخوانید. بابا طاهر عریان یک شاعر و عارف ایرانی از سده پنجم هجری قمری (یازدهم میلادی) است که به دوبیتی‌هایش معروف است. او از شاعران بزرگ زبان فارسی به‌شمار می‌رود و دوبیتی‌هایش با نام «دوبیتی‌های باباطاهر» شناخته می‌شوند. بابا طاهر به «عریان» معروف است زیرا به سادگی و زهد شهرت داشت و از دنیای مادی بیزار بود. او در همدان زندگی می‌کرد و آرامگاهش نیز در این شهر قرار دارد.

شعرهای زیبای بابا طاهر عریان

بدل درد غمت باقی هنوزم

کسی واقف نبو از درد و سوزم

نبو یک بلبل سوته به گلشن

به سوز مو نبو کافر به روزم

فلک بر هم زدی آخر اساسم

زدی بر خمرهٔ نیلی لباسم

اگر داری برات از قصد جانم

بکن آخر ازین دنیا اساسم

بشم واشم ازین عالم بدر شم

بشم از چین و ماچین دورتر شم

بشم از حاجیان حج بپرسم

که این دوری بسه یا دورتر شم

قدح بر‌گیرم و سیر گُلان شم

به‌طرف سبزه و آب روان شم

دو سه جامی زنم با شادکامی

وایم مست و به‌سیر لالیان شم

خدایا واکیان شم واکیان شم

بدین بی‌خانمانی واکیان شم

همه از در برانند سوته آیم

ته که از در برانی واکیان شم

ز وصلت تا به‌کی فرد آیم و شم

جگر پر سوز و پر درد آیم و شم

به‌مو گویی که در کویم نیایی

مو تا کی با رخ زرد آیم و شم

سر کویت بتا چند آیم و شم

ز وصلت بی‌نوا چند آیم و شم

به‌کویت تا ببیند دیده رویت

نترسی از خدا چند آیم و شم

مطلب مشابه: اشعار زیبای فارسی؛ گلچین زیباترین اشعار از ۱۰ شاعر معروف

مو که مست از می انگور باشم

چرا از نازنینم دور باشم

مو که از آتشت گرمی نوینم

چرا از دود محنت کور باشم

به این بی‌آشنایی بر‌کیا شم‌؟

به این بی‌خانمانی بر‌کیا شم‌؟

همه گر مو برونند وا ته آیم

ته از در گر برونی برکیا شم‌؟

عکس نوشته اشعار بابا طاهر عریان

بیا یک شو منور کن اطاقم

مهل در محنت و درد فراقم

به طاق جفت ابروی تو سوگند

که همجفت غمم تا از تو طاقم

شبی نالم شبی شبگیر نالم

ز جور یار و چرخ پیر نالم

گهی همچون پلنگ تیر خورده

گهی چون شیر در زنجیر نالم

مو که آشفته حالم چون ننالم

شکسته پر و بالم چون ننالم

همه گویند فلانی چند نالی

تو آیی در خیالم چون ننالم

مو کز سوته‌دلانم چون ننالم‌؟

مو کز بی‌حاصلانم چون ننالم‌؟

به گل بلبل نشیند زار نالد

مو که دور از گلانم چون ننالم‌؟!

دلم زار و حزینه چون ننالم

وجودم آتشینه چون ننالم

به مو واجن که طاهر چند نالی

چو مرگم در کمینه چون ننالم

وای ازین دل که نی هرگز به‌کامم

وای ازین دل که آزارد مدامم

وای ازین دل که چون مرغان وحشی

نچیده دانه اندازد به دامم

بیته بالین سیه مار به چشمم

روج روشن شو تار به چشمم

بیته ای نو گل باغ امیدم

گلستان سربه سر خار به چشمم

بیته گلشن چو زندانه بچشمم

گلستان آذرستانه بچشمم

بیته آرام و عمر و زندگانی

همه خواب پریشانه بچشمم

دلا از دست تنهایی به جانم

ز آه و نالهٔ خود در فغانم

شبان تار از درد جدایی

کند فریاد مغز استخوانم

قلم بتراشم از هر استخوانم

مرکب گیرم از خون رگانم

بگیرم کاغذی از پردهٔ دل

نویسم بهر یار مهربانم

دوبیتی های بابا طاهر

مو آن دلدادهٔ بی خانمانم

مو آن محنت نصیب سخت جانم

مو آن سرگشته خارم در بیابان

که چون بادی وزد هر سو دوانم

به خنجر گر برآرند دیدگانم

در آتش گر بسوزند استخوانم

اگر بر ناخنانم نی بکوبند

نگیرم دل ز یار مهربانم

مو آن آزردهٔ بی خانمانم

مو آن محنت نصیب سخت جانم

مو آن سرگشته خارم در بیابون

که هر بادی وزد پیشش دوانم

فلک کی بشنود آه و فغانم

به هر گردش زند آتش به جانم

یک عمری بگذرانم با غم و درد

به کام دل نگردد آسمانم

کنون داری نظر گو واکیانم

ز جورت در گدازه استخوانم

بکه اندیشه‌ای بیداد پیشه

که آهم تیر بو ناله کمانم

تو خود گفتی که مو ملاح مانم

به آب دیدکان کشتی برانم

همی ترسم که کشتی غرق وابو

درین دریای بی پایان بمانم

مو آن رندم که پا از سر ندونم

سراپایی به جز دلبر ندونم

دلارامی کز او دل گیرد آرام

بغیر از ساقی کوثر ندونم

دلم دور است و احوالش ندونم

کسی خواهد که پیغامش رسونم

خداوندا ز مرگم مهلتی ده

که دیداری بدیدارش رسونم

سر کوه بلند چندان نشینم

که لاله سر بر آره مو بچینم

الاله بیوفا بی بیوفا بی

نگار بیوفا چون مو گزینم

خوشا روزی که دیدار ته وینم

گل و سنبل ز رخسار ته چینم

بیا بنشین که تا وینم شو و روز

جمالت ای نگار نازنینم

شعرهای شاهکار از بابا طاهر

شبی خواهم که پیغمبر ببینم

دمی با ساقی کوثر نشینم

بگیرم در بغل قبر رضا را

در آن گلشن گل شادی بچینم

بوره روزی که دیدار ته وینم

گل و سنبل به دیدار تو چینم

بوره بنشین برم سالان و ماهان

که تا سیرت بوینم نازنینم

گلستان جای تو ای نازنینم

مو در گلخن به خاکستر نشینم

چه در گلشن چه در گلخن چه صحرا

چو دیده واکرم جز ته نوینم

به صحرا بنگرم صحرا ته وینم

به دریا بنگرم دریا ته وینم

بهر جا بنگرم کوه و در و دشت

نشان روی زیبای ته وینم

خوش آنساعت که دیدار ته وینم

کمند عنبرین تار ته وینم

نوینه خرمی هرگز دل مو

مگر آن دم که رخسار ته وینم

الهی دشمنت را خسته وینم

به سینه اش خنجری تا دسته وینم

سر شو آیم احوالش بپرسم

سحر آیم مزارش بسته وینم

بیا سوته دلان گردهم آئیم

سخنها واکریم غم وانمائیم

ترازو آوریم غمها بسنجیم

هر آن سوته تریم وزنین تر آئیم

نمیدانم که سرگردان چرایم

گهی نالان گهی گریان چرایم

همه دردی بدوران یافت درمان

ندانم مو که بیدرمان چرایم

ز حال خویشتن مو بیخبر بیم

ندونم در سفر یا در حضر بیم

فغان از دست تو ای بیمروت

همین ذونم که عمری دربدر بیم

بوره یکدم بنالیم و بسوجیم

از آنرویی که هر دو تیره روجیم

ته بلبل حاش لله مثل مو نی

نبو جز درد و غم یک عمر روجیم

عزیزا ما گرفتار دو دردیم

یکی عشق و دگر در دهر فردیم

نصیب کس مباد این غم که ما راست

جمالت یک نظر نادیده مردیم

بیا تا دست ازین عالم بداریم

بیا تا پای دل از گل برآریم

بیا تا بردباری پیشه سازیم

بیا تا تخم نیکوئی بکاریم

بوره کز دیده جیحونی بسازیم

بوره لیلی و مجنونی بسازیم

فریدون عزیزم رفتی از دست

بوره کز نو فریدونی بسازیم

بوره سوته دلان با ما بنالیم

زدست یار بی پروا بنالیم

بشیم با بلبل شیدا به گلشن

اگر بلبل نناله ما بنالیم

ته سر ورزان مو سودای ته ورزان

گریبان بلرزان وا ته لرزان

کفن در کردنم صحرای محشر

هران وینان احوال ته پرسان

مطلب مشابه: شعر عاشقانه خاص و زیبا؛ ۹۰ شعر گلچین شده احساسی شاعران معروف

برندم همچو یوسف گر به زندان

و یا نالم ز غم چون مستمندان

اگر صد باغبان خصمی نماید

مدام آیم به گلزار تو خندان

دلم از دست ته نالانه نالان

اندرون دلم خون کشته پالان

هزاران قول با ما بیش کردی

همه قولان ته بالان بالان

گلی کشتم باین الوند دامان

آوش از دیده دادم صبح و شامان

چو روج آیو که بویش وا من آیو

برد بادش سر و سامان بسامان